Τρίτη , 31-03-2020
Μένουμε όλοι σπίτι πια , είναι για το καλό μας ,
έχουμε πάντοτε στο νου , τον κάθε διπλανό μας.
Να δείξουμε μας κάλεσαν , μεγάλη πειθαρχία ,
ομάδες να ξεχάσουμε, γήπεδα, καφενεία,
υπομονή να κάνουμε , ν' αφήσουμε τ' αστεία .
Μα κάποιοι δείξαν στην αρχή , πλήρη αδιαφορία,
έγινε περιορισμός και στην κυκλοφορία.
Σεισμοί , ιοί και πόλεμοι κλονίζουνε τη Γη,
ποιο χρέος της δεν ξόφλησε και πάντα αιμορραγεί .
Ιδανικά χρειάζονται,παιδεία και υγεία ,
το μήνυμα να ακουστεί , σ' όλη την πολιτεία,
ίσαμε δάσκαλοι και παιδιά να γράψουν ιστορία
ίσαμε δάσκαλοι και παιδιά να γράψουν ιστορία
Παππούς , γιαγιά και εγγονοί , ας μείνουνε αντίκρυ,
ανάσες, βήχας κι αγκαλιές, πέρα από το δίχτυ ,
λέει για πάντα μια φωνή, που μήνυμα μας στέλνει ,
ίδια είναι μοναδική , τα πάντα καταφέρνει.
Γυναίκες , εργαζόμενες και άνδρες προκομμένοι ,
Γυναίκες , εργαζόμενες και άνδρες προκομμένοι ,
ιδανικά στηρίζοντας , με πίστη κι ανθρωπιά
αγώνα δρόμου κάνουνε , να βρουν τη γιατρειά.
Όταν κοιτάζεις γύρω σου , νιώσε υπερηφάνεια
σκέψου ότι κι εσύ μπορείς , στα πόδια να σταθείς,
όταν η ανθρωπότητα , χρειάζεται ζωντάνια.
Χαιρέτησε τον διπλανό , μ' ένα καλό τραγούδι ,
ρώτησέ τον αν κάποτε , είχε καλά σκεφτεί,
εδώ πέρα που ήρθαμε , για λίγο να σταθούμε,
ίσως πια δεν χρειάζονται, γκρίνιες και τσακωμοί.
Αν πάλι κάποιος κάποτε , μονάχος του βρεθεί,
σε δύσκολους και χαλεπούς, καιρούς της οικουμένης ,
τότε ας κάνει γρήγορα, την αυτοκριτική του,
ευχαριστώ Θεέ μου ας πει, που τούτη τη στιγμή,
ίαμα φέρνει βάλσαμο , μέσ' απ την προσευχή του.
Ανήσυχος δάσκαλος
Tο ποίημα αυτό γράφτηκε σήμερα από τον δημιουργό του Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου